https://www.thaistudyabroad.com

การเดินทางในอังกฤษ

การเรียนในสหราชอาณาจักรจะเป็นโอกาสที่ดีในการสำรวจเขตชนบทและเมืองอันงดงามของที่นี่ คุณสามารถค้นหาสถานที่ท่องเที่ยวได้จากแผนที่อินเตอร์แอ๊คทีฟของ Education UK, เว็บไซต์ Visit Britain และ Discover Northern Ireland

โชคดีที่สหราชอาณาจักรมีขนาดเล็ก การเดินทางไปมาด้วยบริการขนส่งมวลชนจึงเป็นเรื่องที่สะดวกง่ายดายมาก:

  • รถไฟ: ค่าโดยสารรถไฟมีราคาแพง แต่ก็มีส่วนลดสำหรับการจองตั๋วล่วงหน้าทางออนไลน์ ดูรายละเอียดได้จากNational Rail หรือ Translink คุณควรซื้อตั๋วปีสำหรับการเดินทางเป็นประจำเพื่อประหยัดเงิน หากคุณมีอายุระหว่าง 16-25 ปีหรือเป็นนักศึกษาเต็มเวลา คุณจะมีสิทธิ์ซื้อตั๋ว ‘16–25 Railcard’ ซึ่งจะช่วยประหยัดค่าเดินทางได้ 1 ใน 3 ของค่าตั๋วปกติ
  • รถประจำทาง: คุณสามารถซื้อตั๋วจากพนักงานขับรถเมื่อขึ้นบนรถ ในกรุงลอนดอน คุณสามารถใช้บัตรเดินทาง/บัตร Oyster คุณควรเลือกซื้อตั๋วปีสำหรับการเดินทางเป็นประจำเพื่อประหยัดเงิน
  • รถโดยสาร โดยปกติจะครอบคลุมเส้นทางระยะทางยาวและคุณอาจจะต้องจองตั๋วล่วงหน้า หากคุณมีอายุระหว่าง 16-26 ปีและเป็นนักศึกษาเต็มเวลา คุณสามารถซื้อบัตร Coachcard จาก National Express เพื่อประหยัดเงินได้สูงสุดถึง 30% ผู้ให้บริการรถโดยสารหลักในประเทศสก๊อตแลนด์คือ Citylink ซึ่งคุณสามารถลงทะเบียนกับ My Citylink เพื่อประหยัดเงิน 20% สำหรับการจองตั๋วทางออนไลน์ สำหรับประเทศไอร์แลนด์เหนือ ผู้ให้บริการคือ Translink

การคมนาคมในลอนดอน อยู่ในรูปแบบของถนน ระบบรถไฟ และการคมนาคมทางอากาศในกรุงลอนดอน เมืองหลวงของอังกฤษและสหราชอาณาจักร เป็นระบบที่มีความสลับซับซ้อนและกว้างใหญ่ และเป็นระบบที่มีทั้งการบริหารโดยรัฐบาลท้องถิ่นและการบริหารโดยเอกชน ซึ่งเป็นรากฐานของระบบถนนและรถไฟของประเทศ นอกจากนี้ลอนดอนยังมีสนามบินอีกหลายสนามบิน เช่น ท่าอากาศยานลอนดอนฮีทโธรว์ เป็นต้น และท่าเรือลอนดอน บนฝั่งแม่น้ำเทมส์ที่ใช้ในการคมนาคมกับทะเลเหนือ

การคมนาคมภายในลอนดอนเป็นหนึ่งในสี่ของนโยบายที่นายกเทศมนตรีลอนดอนจักต้องรับผิดชอบ และหน่วยงานที่บริหารระบบการคมนาคมมีชื่อว่า องค์การการคมนาคมสำหรับลอนดอน (อังกฤษ:Transport for London หรือย่อว่า TfLTfL ควบคุมขนส่งมวลชนในพื้นที่ รวมทั้ง รถไฟใต้ดิน รถเมล์ท้องถิ่น แทรมลิงก์ และรถไฟเบาสายดอคแลนดส์ (อังกฤษ: Docklands Light Railway หรือย่อว่า DLR)

 

รถไฟใต้ดินลอนดอน

รถไฟใต้ดินลอนดอนรู้จักทั่วไปในนาม “The Tube” (เดอะทิวบ์ – ท่อ) ซึ่งเป็นระบบการคมนาคมขนส่ง (อังกฤษ: Rapid transit) ที่เก่าแก่ที่สุดในโลก เริ่มให้บริการครั้งแรกในปี พ.ศ. 2406 วันหนึ่ง ๆ มีผู้โดยสารมากกว่า 3 ล้านคนใช้บริการรถไฟใต้ดิน รถไฟใต้ดินลอนดอนมีจำนวนผู้โดยสารถึง 1 ล้านล้านคนต่อปี เป็นครั้งแรกในปี พ.ศ. 2549 [1] รถไฟใต้ดินลอนดอนมีด้วยกันทั้งหมด 11 สาย (สายอีสต์ลอนดอนถูกปิดลงเพื่อปรับปรุงและจะเปิดให้บริการอีกครั้งในปี พ.ศ. 2553 ในฐานะรถไฟเหนือดินลอนดอน) โดยส่วนใหญ่เชื่อมต่อเขตชานเมืองเข้ากับใจกลางลอนดอนและทำหน้าที่เป็นระบบขนส่งผู้โดยสารภายในตัวลอนดอนไปตามจุดต่าง ๆ โดยเฉพาะจากสถานีรถไฟหลัก ๆ

รถไฟเบาสายดอคแลนดส์ (อังกฤษ: Docklands Light Railway หรือ DLR) เป็นระบบรถไฟลอยฟ้ารางเบา ให้บริการบริเวณดอคแลนดส์ซึ่งอยู่ทางตะวันออกของลอนดอน เป็นบริการเสริมระบบรถไฟใต้ดินลอนดอนโดยใช้ระบบการเก็บค่าโดยสารร่วมกัน และมีจุดการแลกเปลี่ยนเส้นทางซึ่งกันและกัน ปัจจุบันศูนย์กลางของการบริการของสายดอคแลนดส์อยู่ในเขตธุรกิจ คานารี วาร์ฟ (อังกฤษ:Canary Wharf) ถึงแม้ว่าจะมิใช่บริเวณที่เป็นจุดประสงค์ดั้งเดิมของการเปิดให้บริการในปี พ.ศ. 2530 ก็ตาม

 

ลอนดอนเป็นศูนย์กลางของเครือข่ายระบบรถไฟในบริเตนใหญ่ที่ประกอบด้วยสถานีปลายทาง 14 สถานีที่แก่ผู้ทำงานในลอนดอน, บริการสลับเปลี่ยน ภายในเมือง, สนามบิน และ บริการที่เชื่อมต่อกับยุโรป บริเวณใดในลอนดอนที่ไม่มีบริการรถไฟใต้ดิน หรือ DLR ก็จะได้รับบริการรางหนักไปยังสถานีปลายทางดังกล่าว บริการในปริมลฑลที่ว่านี้มิได้เป็นส่วนหนึ่งขององค์การการคมนาคมสำหรับลอนดอนแต่เป็นเจ้าของและบริหารโดยบริษัทเอกชนต่างๆ

สถานีปลายทางเหล่านี้ ได้แก่ แบล็คไฟรเออร์ส, แคนนอนสตรีท, ชาริงครอส, ยูสตัน, เฟ็นเชิร์ชสตรีท, คิงสครอส, ลิเวอร์พูลสตรีท, ลอนดอนบริดจ์, มอร์เกท, มาเรอเบิน, แพดดิงตัน, เซนต์แพนครัส, วิกตอเรีย และ วอเตอร์ลู

 

ระบบรถไฟสำหรับผู้ทำงานในลอนดอน

ลอนดอนเป็นศูนย์กลางของเครือข่ายรถไฟไปกลับสำหรับผู้เดินทางเข้ามาทำงานในลอนดอนทุกวันที่มีขอบเขตกว้างและแผ่ออกจากศูนย์กลางเพื่อให้บริการแก่ผู้ที่พักอาศัยอยู่ในนครลอนดอนและปริมณฑล สถานีปลายทางแต่ละสถานีก็จะเชื่อมโยงกับบริเวณเฉพาะของบริเวณนั้น ผู้โดยสารที่เดินทางไปทำงานในใจกลางลอนดอนส่วนใหญ่ (ประมาณ 80% ของผู้โดยสารทั้งหมด 1.1 ล้าน) เดินทางโดยรถไฟใต้ดินลอนดอน (วันละสี่แสนคน) หรือ โดยรถไฟบนดิน (วันละแปดแสนหกหมื่นคน)

 

ระบบรถไฟระหว่างเมือง

บริการระหว่างเมืองไม่ได้ออกขบวนจากสถานีปลายทางทั้งหมด แต่แต่ละสถานีปลายทางจะให้บริการรถไฟไปถึงจุดหมายเฉพาะตามจุดต่างๆ ในประเทศ สถานีปลายทางสำหรับรถไฟระหว่างเมืองส่วนใหญ่คือ แพดดิงตัน (สำหรับการบริการทางด้านตะวันตกของ อังกฤษ และ เวลส์ตอนใต้), วอเตอร์ลู (สำหรับการบริการด้านตะวันออกเฉียงใต้/ตะวันตกเฉียงใต้ของ อังกฤษ และ; เซาท์แธมทัน,พอร์ทสมัธ, บอร์นมัธ และ เวย์มัธ), วิกตอเรีย (สำหรับการบริการด้านชายฝั่งด้านใต้และไบร์ทัน), ยูสตัน (สำหรับการบริการทางบริเวณเวสต์มิดแลนด์, เวลส์ตอนเหนือ, ตะวันตกเฉียงเหนือของอังกฤษ และกลาสโกว์), เซนต์แพนครัส (สำหรับการบริการทางอีสต์มิดแลนด์), คิงสครอส (สำหรับการบริการภาคตะวันออกเฉียงเหนือของอังกฤษและเอดินบะระ) และ ลิเวอร์พูลสตรีท (สำหรับ อีสต์แองเกลีย

 

บริการสนามบิน

สนามบินฮีทโธรว์, แกตวิค และ สแตนสเตด มีบริการรถไฟเฉพาะเข้าสู่ใจกลางเมือง นอกไปจากบริการปกติสำหรับแกตวิคและสแตนสเตด บริการฮีทโธรว์เอ็กซ์เพรสจากแพดดิงตัน ให้บริการโดยบริษัทผู้ควบคุมสนามบิน – บริษัทบีเอเอ ขณะที่แกตวิคเอ็กซ์เพรส จาก วิกตอเรีย และ สแตนสเตดเอ็กซ์เพรส จากลิเวอร์พูลสตรีท ให้บริการโดยบริษัทอื่นที่ให้บริการรถไฟ

รถไฟระหว่างประเทศ

บริการรถไฟระหว่างประเทศให้บริการโดยยูโรสตาร์จาก เซนต์แพนครัส ไปยัง ปารีส และ บรัสเซลส์ ผ่าน อุโมงค์ช่องแคบอังกฤษ โดยหยุดที่ สแตรทฟอร์ด ใน ลอนดอนตะวันออก ระบบใหม่นี้เปิดให้บริการเมื่อวันที่ 14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2550 ซึ่งตัดเวลาเดินทางไปราว 20 – 25 นาทีเมื่อเปรียบเทียบกับบริการก่อนหน้านั้นที่ผู้โดยสารต้องเดินทางไปที่ วอเตอร์ลูอินเตอร์แนเชอนัลก่อน ดังนั้นการเดินทางไปปารีสจึงเหลือเพียง 2 ชั่วโมง 15 นาที และบรัสเซลเพียง 1 ชั่วโมง 51 นาที[3]

รถยนต์และแท็กซี่

  • แท็กซี่ หาได้ง่ายในเมืองใหญ่ๆ ทุกเมือง แม้ว่าจะสะดวกสบายแต่ก็มีราคาแพง เพื่อความปลอดภัย คุณควรใช้บริการแท็กซี่ที่ได้รับใบอนุญาตจากหน่วยงานในท้องถิ่น ดูข้อมูลเพิ่มเติมได้จากเอกสารเรื่องการสร้างความมั่นใจของเรา
  • การขับรถยนต์: ก่อนที่คุณจะสามารถขับขี่รถยนต์ในสหราชอาณาจักร คุณต้องมีใบขับขี่และประกันภัยรถยนต์ รถยนต์คันนั้นต้องได้รับการขึ้นทะเบียนและชำระภาษี ในกรณีที่รถยนต์ของคุณมีอายุมากกว่า 3 ปี คุณต้องนำรถเข้าทดสอบทุกปีกับทาง MOT (Ministry of Transport) เพื่อตรวจสอบว่ารถยังมีสภาพปลอดภัยสำหรับการขับขี่                   

The Highway Code ทำหน้าที่กำหนดกฏเกณท์สำหรับการขับขี่รถยนต์ในสหราชอาณาจักร ในกรณีที่คุณทำการสอบใบขับขี่ในสหราชอาณาจักร คุณจะต้องตอบคำถามเกี่ยวกับกฏเกณท์เหล่านี้ ในกรณีที่คุณมีใบขับขี่สากล คุณควรทบทวนกฏเกณท์นี้ก่อนทำการขับขี่รถยนต์ในสหราชอาณาจักร

สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการขับรถยนต์ ดูได้จากเว็บไซต์ของ UK Council for International Student Affairs

การขี่จักรยาน

การขี่จักรยานเป็นวิธีที่ดีเยี่ยมในการประหยัดเงินและรักษาสุขภาพให้แข็งแรง แต่ก็ควรดูแลตัวเองให้ปลอดภัยด้วย:

  • กรุณาอ่านข้อมูลใน Highway Code เพื่อความปลอดภัย คุณสามารถเรียนหลักสูตรความปลอดภัยในการขี่จักรยานได้เช่นกัน ลองค้นหาหลักสูตรใกล้บ้านคุณทางอินเตอร์เน็ต
  • การสวมหมวกกันน็อกไม่ได้เป็นข้อบังคับ แต่คุณก็ควรใส่เพื่อความปลอดภัยของตัวคุณเอง ในช่วงเวลากลางคืน คุณควรใช้ไฟหน้าสีขาวและไฟท้ายสีแดงรวมถึงสวมเสื้อผ้าสีสว่างสะท้อนแสงเพื่อที่ผู้ใช้รถใช้ถนนสามารถมองเห็นคุณได้
  • เมื่ออยู่บนถนน คุณต้องปฏิบัติตามป้ายจราจรและสัญญาณไฟจราจร คุณสามารถขี่จักรยานบนทางเดินเท้าหรือเส้นทางรถประจำทางได้ก็ต่อเมื่อมีป้ายพิเศษที่อนุญาตให้คุณทำได้เท่านั้น

การขี่จักรยานภายใต้ฤทธิ์ของสุราและ/หรือยาเสพติดเป็นการกระทำที่มีความผิดทางอาญา

 

รถโดยสารประจำทาง

รถโดยสารประจำทางสองชั้น ให้บริการในเส้นทาง 13

เครือข่ายรถโดยสารประจำทางในลอนดอนเป็นระบบที่กว้างใหญ่มากโดยมีตารางเวลาบริการมากกว่า 6,800 ตารางทุกวันสัปดาห์และบรรทุกผู้โดยสารประมาณราวหกล้านคนในกว่า 700 เส้นทางที่แตกต่างกัน รถโดยสารประจำทางเน้นการให้บริการระดับท้องถิ่น และให้บริการผู้โดยสารจำนวนมากกว่ารถไฟใต้ดิน นอกจากจะให้บริการในเวลากลางวันแล้ว รถโดยสารประจำทาง 100 สายในลอนดอนยังให้บริการในตอนกลางคืนตลอด 24 ชั่วโมงด้วย

องค์การการคมนาคมสำหรับลอนดอนบริหารระบบรถโดยสารประจำทางโดยมีสัญญาจ้างให้บริษัทเอกชนต่าง ๆ ดูแลเส้นทางบางเส้น โดยองค์การเป็นผู้กำหนดเส้นทาง, ความถี่, ค่าโดยสาร และแม้แต่ชนิดของยานพาหนะที่จะใช้ บริษัทต่าง ๆ ประมูลราคาเพื่อที่จะบริการเหล่านี้ในราคาที่คงที่ต่อไปอีกหลาย ๆ ปี โดยมีสิ่งจูงใจและบทลงโทษเพื่อทำให้บริษัทเหล่านี้มีกำลังใจที่จะสร้างบริการที่ดี

บริการหลายบริการใช้รถสองชั้นสีแดงซึ่งเป็นที่รู้จักกันเป็นพาหนะ ซึ่งเป็นจุดเด่นของรถโดยสารประจำทางลอนดอนมาตั้งแต่สมัยศตวรรษที่แล้ว ปัจจุบันมีการปรับสีใหม่ต่าง ๆ ทำให้รถโดยสารประจำทางหลาย ๆ คันมิได้เป็นรถสองชั้นสีแดงเพียงเท่านั้น หากแต่เป็นรถสีอื่น ๆ และบางคันก็มีเพียงชั้นเดียวด้วย

สอบถามและขอรับรายละเอียด click 

Powered by Facebook Comments free add-on for most feature packed social sharing plugin for WordPress Easy Social Share Buttons

PHP Code Snippets Powered By : XYZScripts.com
error: Content is protected !!
Send this to a friend